Ulica Marka Nawary w Krakowie (Dzielnica VI – Bronowice)

30 sierpnia 2017 r. na sesji Rady Miasta Krakowa podjęto uchwałę aby patronem ulicy znajdującej w Bronowicach (Dzielnica VI Miasta Krakowa) został Marek Nawara. Radni uhonorowali w ten sposób współtwórcę samorządu terytorialnego w Polsce i pierwszego marszałka Małopolski. Dotąd ulica ta nosiła imię działacza komunistycznego Zygmunta Młynarskiego.

Decyzję radnych poprzedziły rekomendacje powołanego przez Komisję Kultury Rady Miasta Krakowa zespołu ds. nazewnictwa, kierowanego przez radną p. Małgorzatę Jantos. Kandydatura Marka Nawary nie wzbudziła żadnych kontrowersji. Po śmierci Marka Nawary (zm. 25.05.2011) różne środowiska zgłaszały wnioski do Rady Miasta Krakowa o nazwanie jego imieniem jednej z ulic Krakowa. Pomysł ten popierał również Prezydent Krakowa, prof. Jacek Majchrowski. Nie była to jednak sprawa prosta, gdyż w Krakowie nie powstaje wiele nowych ulic, a jeżeli już, to na odległych, peryferyjnych osiedlach. W starych częściach Krakowa ulice mają utrwalone nazwy, których nazwy i patroni pozostają niezmienni. Szansę na zmianę kilku istniejących nazw dała ustawa dekomunizacyjna, która nakazała samorządom zmianę nazw ulic, placów, mostów i rond, których patronami byli działacze komunistyczni. W Krakowie dotyczyło to 6 ulic. W ten sposób Marek Nawara stał się patronem jednej z ulic w dzielnicy Bronowice. Wybór lokalizacji był bardzo trafny. Ulica Marka Nawary zlokalizowana jest w części Krakowa, sąsiadującej z pasem podkrakowskich miejscowości, zlokalizowanych na północ od centrum miasta, a więc także z Batowicami w gminie Zielonki – miejscem urodzenia i zamieszkania Marka Nawary. Nazwanie ulicy w Krakowie imieniem Marka Nawary jest dowodem pamięci i uznania Jego dorobku; uhonorowaniem dwudziestu lat życia, poświęconych tworzeniu i umacnianiu odrodzonego samorządu terytorialnego w Polsce. Fakt ten jest powodem do dumy dla gminy Zielonki, gdzie Marek Nawara był pierwszym wójtem oraz dla jego rodzinnych Batowic, gdzie żył do końca swoich dni. W Krakowie już w XIV w. wyznaczone były 22 ulice, obecnie jest ich ponad 2500. Każda aleja, osiedle, plac czy ulica oraz mosty, parki i ronda posiadają swoje nazwy. Część z nich wywodzi się najczęściej z tradycji. Pojawiają się nazwy historyczne (np. ulica Czwartaków, ulica Powstańców), geograficzne (np. ulica Gdańska, ulica Tuchowska), przymiotnikowe (np. ulica Długa), od dawnych osad czy wsi podkrakowskich (np. ulica Prądnicka) a także od mieszkańców owych wsi, którzy wykonywali różne prace dla króla czy dworu (np. ulica Bartników, ulica Zdunów) oraz dość charakterystyczne a czasem śmieszne np. ulica Poniedziałkowy Dół (od nazwiska właściciela wsi). Duża część nosi imiona i nazwiska postaci zasłużonych dla miasta lub kraju. Współcześnie nadawanie nazw nowo wybudowanym ulicom oraz zmiany nazw ulic już istniejących dokonuje się w drodze uchwały rady gminy. Chociaż ustawa o samorządzie gminnym nie formułuje obowiązku przeprowadzania konsultacji z mieszkańcami, najczęściej podjęcie uchwały poprzedza zebranie uwag członków wspólnoty. Opinie w tej sprawie nie są wiążące dla rady. Nadawanie nazw ulicom w gminach nie jest przywilejem, lecz obowiązkiem gmin. Dysponują one przy tym znaczną dowolnością w kwestii nazewnictwa.